راه ملت:( محمد امین عابدینی)
لر
لر
لر
لر
این بار گیر در سوزن هیچ گرامافونی نیست! این التهاب و دلشوره درونی قدمتی هزار ساله است که لکنت زبانم شده و می گیرد.صدای قهقه ی شیطانی که درتمسخر سالها رشادت و شجاعت که با این پیام رسانها دست به دست می شود؛ تمام وجود مرا می خراشاند. چه ذلت بدی است چقدر برایمان عادی شده است این جمله ” یک روز یک لره”…
می دانیم که چه لطمه ای به فرهنگ و قدمتمان میزنیم؟چقدر راحت سطح ارزش خودمان را با این حرف های بی محتوا پایین می آوریم. این جُک های بی اساس روحیه اجتماعی شدن را از ما می گیرند.
می شود به بلندای دنا حسرت در سینه ها حبس کرد وقتی که این اراجیف بین خودمان که برایمان عادتی روزانه شده است رد و بدل می شود. این توجیه که “این مطالب صرفا برای خنده است” صد عذر بدتر از گناه است. آخر خنده، به ریش پدرانمان هم خنده؟
یاأَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ…
بی فرهنگ جلوه دادن یک قوم کجایش خنده دارد است؟هویت ما را به سخره بگیرند و ما بخندیم؟نسل آینده ی ما باید در حالی بزرگ شوند و فردا بگویند ما لر هستیم،که ماها پدرانشان امروز با ساختن و انتقال جک های بی اساس لر بودن را چیز مضحکی نشان دهیم. ولله که حل این مشکل نه بودجه دولتی می خواهد و نه ردیف اعتبار و نه سلسله مراتب اداری! کافی است نخوانیم و نشر ندهیم، آنچه که آبروی فرهنگ ما را می برد کافی است کمی دلمان به حال فرهنگمان بسوزد به حال بازتاب این جک ها در بین مردم کشور بسوزدتذکر بدهید، اجاره ندهید، فرهنگمان را لگدمال کنند،حربه دشمن را بفهمیم،نخوانیم و نشر ندهیم این دست نوشتهایی شیطان را راه کار دست خودمان است. باید تذکر داد و نخواند و نشر نداد همین!
وسلام
