پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

به گزارش راه ملت؛ مرحوم حاج شیخ عباس قمى در کتاب «سفینه البحار» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمودند: «اِذا کانَ یَوْمَ القِیامَهِ جَمَعَ اللّهُ عَزّوَجَلَّ النّاسَ فِى صَعِیدٍ واحِدٍ وَ وُضِعَتِ المَوازِینُ فَتُوزَنُ دِماءُ الشُّهَداءِ مَعَ مِدادُ العُلَماءِ فَیُرَجَّعُ مِدادُ العُلَمَاءِ عَلَى دِمَاءِ الشُّهَدَاءِ» ؛ (وقتى قیامت برپا شود خداوند عزوجل مردم را در زمین و سطحى واحد جمع کرده و ترازوها را قرار مى دهد و خون هاى شهداء با مُرکّب علماء سنجیده مى شود و مُرکب علماء بر خون هاى شهداء ترجیح پیدا مى کند).

هر چیزى در این دنیا ترازوئى مخصوص به خود دارد،، مثلا ترازوى صفات اخلاقى و ارزشها، نمونه هاى کامل اخلاق و شاخص هاى بارز ارزشها هستند. در زیارت حضرت على(علیه السلام) می خوانیم: «اَلسَّلَامُ عَلَیکَ یَا مِیزَانَ الاَعمَالِ»؛ (سلام بر تو اى ترازوى اعمال)، یعنى دیگران را با شاخص مولى مى سنجند. در این روایت نیز ترازوى خون هاى شهداء، مُرکَّب علماء است. ارزش خون شهید با ارزش مُرکَّبى که عالم یا معلم با آن نوشته روشن مى شود. در طرفى خون هاى تمام شهداء را مى گذارند و در کفّه دیگر تمام مُرکَّب علماء را و‌ مُرکَّب سیاه بر خون سرخ سنگینى مى کند!.
چرا چنین است؟ مگر خون شهید کم ارزش است؟! خیر، آیه اى درباره شهید است که می فرماید: شهدا نزد پروردگارشان زنده و روزى خورنده هستند؛ «وَ لَاتَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِى سَبِیلِ اللهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»این خون شهید است که موجب حیات او است.
با توجه به این ارزش شهید، پس چرا مُرکَّب عالم از خون شهید برتر است؟ در اینجا تذکر چهار نکته لازم است:
۱ـ معلم‌ با قلمش با روح و فکر و اندیشه مردم سر و کار دارد، و شهید با شمشیرش با جسم مردم، شهید ضربه بر پیکر مردم مى زند، ولى عالم تازیانه بر گرده افکار مردم. گاه اثر یک قطره مرکّب عالم که سطرى بنگارد از نظر هدایت و تحول جامعه به سوى سعادت، بیشتر از خون هاى شهداى در راه خداست. گاه یک یا چند قطره مرکّب عالم جمله اى بر روى کاغذى شده و دست استعمارى را کوتاه مى کند و او را وادار به عقب نشینى مى کند رهبر کبیر انقلاب امام خمینى(رحمه الله) چنان کرد که شاید خون شهدا به تنهائى نمى کرد، کار شهید باارزش است ولى کار عالم باارزشتر.

باید افسران فرهنگی که پشت نیمکت های چوبی تعلیم میدهند و بر ضمیر پاک و بی آلایش نونهالان بذر امید میکارند را همردیف جهادگران نبرد به حساب آورد و تا فهم و آگاهی معلم به فراگیران تزریق نشود ، راه و سیره ی جهادگران ابتر خواهد ماند ،و مرحوم کیهان دانش آموز به حق آموزگار و مدرسی بود که با آگاهی و شناخت و تربیت معلمان و نونهالان این مرز بوم به خرد ،دانش و آگاهی متعلمان خود برای حراست از خط سرخ شهید و شهادت سنگ تمام گذاشت.

۲ـ خون شهید باید از مُرکّب معلمانی در قواره ی مرحوم کیهان دانش آموز مدد گیرد تا رنگ ابدیت پیدا کند، شهید در مکان و زمان خاصى شهید شده، چه چیزی مى تواند خون او را به تمام کره زمین بکشاند و در پهنه زمین و زمان بگستراند به غیر از مُرکب سر قلم چنین معلمانی؟ آری اگر این نبود، ممکن بود خون شهید کم رنگ و سپس بى رنگ شود.

۳ـ خون شهید و شهادت او یک حادثه است. حادثه نیاز به تحلیل دارد، عوامل این حادثه چه بوده؟ پیامدهایش چه بوده؟ امروز مى گویند: خون شهید پیام دارد و پیام رسان آن عالِم است؛ او است که باید با تجزیه و تحلیل، حادثه را موشکافى کرده و پیام را بیرون بکشد، اگر نقش تربیتی معلمانی چون مرحوم کیهان دانش آموز نبود ، تا به این حد خون شهدا و پیام سرور آنها حسین بن على(علیهما السلام) آشکار نمى شد، و پیام جهانى و انسانى او «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهِ» که همیشه بعنوان تابلوئى روشن در مسیر هر قوم و ملتى متجلّى است روشن نمى شد.

۴ـ شهادت همیشه میّسر نیست، گاهى زمینه شهادت و جهاد در مقابل دشمن وجود ندارد. شاید دهها سال طول بکشد و زمینه اى براى شهادت پیش نیاید.
شهادت و شهید و جهاد نظامى مقطعى است؛ ولى جهاد با قلم، این اسلحه کوچک قدرتمند همیشه هست. هر زمان، هر روز و هر شب مى توان با آن وارد جنگ شد و در اعتلاى حق نسبت به هر حادثه اى کوشید، و به عبارت دیگر خون شهید محدوده زمانى مکانى دارد، ولى قلم محدودیتى مثل آن ندارد.
با مقایسه دو مطلب فوق میتوان گفت از آنجائیکه جایگاه شهید و شهادت در بین ما روایت خاص خود دارد . اما شکوه و شور فرهنگی که در مراسم تشییع آموزگار قلب ها « مرحوم کیهان دانش آموز» توسط قاطبه ی مردم صورت گرفت( بحق وداع همکاران فرهنگی با این معلم متعهد بوی وداع با شهدا میداد) نکات تربیتی و اخلاقی بسیاری بدنبال دارد، حرکت زیبا و بدیع و ستودنی جمع زیادی از همکاران فرهنگی در استقبال از این معلم متوفی علاوه بر حس برادری و‌ فرهنگی مرهون شایستگی های علمی بوده که مرحوم دانش آموز بدون اغماض و‌با کمال میل در اختیار همکاران میگذاشت،
در جریان تغییر نظام آموزشی‌که دهه ی پیش اتفاق افتاد و برای عملیاتی شدن این برنامه ملی میبایست اسباب و عناصری از جمله( مدرسین آموزش دیده، محتوی آموزشی،…….،) فراهم میشد و‌در بحث گزینش مدرسین که خود شاهد آن بودم مرحوم‌ کیهان دانش آموز‌‌ در ساحت های مختلف آموزشی جز سرآمدان بود و به حق خوب از عهده ی این رسالت خطیر برآمد.و‌در خاطره ی که از این عزیز دارم در معیت ایشون در یکی از‌ شهرستانها وقتی روش تدریس کتب جدید ریاضی را در کلاس برای شرکت کنندگان تدریس و تبیین نمود مورد تشویق معلمان سابقه دار قرار گرفت و‌من در آن‌مکان خیلی احساس غرور کردم بطوریکه ساعت تدریس این عزیز خیلی طول کشید و از ایشون درخواست تعامل ببشتر با معلمان داشتند.
در بعد اخلاقی مراسم تلنگری بر کار معلمان و دیگر‌همکاران زد که رمز موفقیت و مقبولیت مردمی توانا بودن معلم است، و باید‌ راه ،منش،هدف مرحوم دانش آموز برای کسانیکه از خرمن معرفت ،دانش،وتجربه این عزیز خوشه چیدند ، الگو قرار گیرد تا مسیر دانایی برای تشنگان علم و کسانیکه بدلیل جهل مورد اغفال قرار گرفته اند هموار شود.
اما هزاران آه و افسوس که‌مرحوم کیهان روی در نقاب خاک نهاد و‌اسمش بر سنگ مزاری نقش بست و‌دلهای کودکان بازی الفبا از عروج راوی حکایت بابا و سرچشمه پاکی و زلالی یعنی آب،شوکه و سراسیمه شدند تو ای معلم متوفی کلاس تو قطعه ای از بهشت بود . چرا؟ چون دانش آموزان با قرآن خواندنشان،شادی کردنشان،سلام کردنشان و وقت استراحت جیغ زدنشان انگار بهشت واقعی را تجربه میکنند.
ناگهان شروع مهر که لحظه تولد دیگر بچه ها در خانه ی اولیا مدرسه بود .
ایل تکان خورد ،
دانش آموزی زیرک ،در حالیکه رمقی نداشت ،دوان دوان خود را به پای تخته سیاه رساند
و در حالیکه دستانش میلرزید، روی تخته نوشت جشن بی جشن و رو به همکلاسی هاش ایستاد و‌با قامتی خمیده و گریان گفت معلمم آسمانی شد « خداحافظ چراغ هدایتم روحت شاد و به خدا میسپارمت »
این عروج آسمانی برای خانواده آموزش و پرورش و دوستداران آن سفر کرده صعب و سنگین است به روحت درود میفرستم و برایت آمرزش و غفران الهی آرزومندم.

برادر سوگوارت سالار شکوهی مهر