پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

راه ملت:سید ابراهیم رشیدی فرد
بی تردید پس از انقلاب کشاورزی ایجاد شهرها دومین انقلاب عظیم در فرهنگ انسان بود، انقلابی که در تبعیت از ذات انقلاب؛ دگرگونی های متعددی در سطوح فردی و کلان اجتماعی به همراه داشته و فرصتها و چالشهای فراوانی را پیش پای بشر نهاده است.
شهرنشینی یکی از مهمترین جنبه‌های زندگی اجتماعی امروز در سطح دنیاست. این پدیده در گذشته هم وجود داشته است ولی مسلما از جهت تعداد و نسبت جمعیت شهری قابل قیاس با امروز نیست. در واقع، رشد شهرنشینی در سطح جهان در قرن بیستم و به ویژه از نیمه‌ی دوم آن شروع شده است و از این جهت یک پدیده جدید به شمار می‌رود
ولی پدیده ی جدیدتری نیز وجود دارد و ٱن مهاجرت از شهرهای کوچک به سمت شهرهای بزرگ است، پدیده ی که مانند هر رخداد و رفتار اجتماعی بشری دیگر، بشر را با چالشهای متعددی مواجه کرده است.
نگارنده در این مکتوبه به علل و عوامل دهدشت گریزی خواهد پرداخت.
چندین فاکتور  را برای دهدشت گریزی می توان از نظر گذراند اما ، بنظر می رسد که دو عامل اقتصادی و فرهنگی  از مهمترین دلایل دهدشت گریزی باشد
عدم تمایل سرمایه گذران اقتصادی به سرمایه گذاری در این شهر، که اگر می بود می توانست فرصتهای شغلی بسیاری را در ترغیب افراد نیازمند شغل به ماندن ایجاد کند و عدم توجه به پتانسیل توریستی و گردشگری منطقه به مرکزیت خدمات رفاهی دهدشت که خود معلول بن بست بودن این شهر سراسر تاریخ و افتخار است ؛ نبود زیرساختهای صنعتی و کشاورزی ،  که  جوانان جویای کار فراوانی را ناگزیر به  ترک سرزمین ابا و اجدادی خود کرده است و به سمت شهرهای صنعتی کشانده است، از مهمترین و اصلی ترین فاکتورهای اقتصادی ایست که می توان برای این پدیده بر شمرد که نیازمند توجه بیش از پیش مسٸولان و صاحب منصبانی را دارد که دل در گرو توسعه و ٱبادانی منطقه دارند.
هرچند که مساٸل فرهنگی و اجتماعی را نمی توان جدای از فاکتورهای اقتصادی مورد تحلیل و بررسی قرار داد اما، ما در اینجا به عوامل فرهنگی دخیل در مهاجرت با تٲکید بر فرهنگ اقتصادی خواهیم پرداخت،
متاسفانه فرهنگ ٱپارتمان نشینی نه از نگاه عام و سکونتی که از منظر خاص و رفتاری ٱن، پدیده ی شوم و نا میمونی ست که دامن گیر شهر و دیارمان شده است فرهنگی که ذاتا ارمغانی جز جمع گریزی و انزوا به همراه ندارد، و هرچند که فرد را به سمت و سوی شهرهای بزرگتر و با ساختار اجتماعی گسترده تر سوق می دهد اما در بطن ماجرا موضوع کمی پیچیده تر رخ نمایی می کند ؛ فرد و افراد متمول جامعه را  به سبب داشتن شرایط اقتصادی مطلوب و با دیدگاه غلط (دوری و دوستی)  برای فرار از هم نشینی و ماجراهای درون فامیلی به سبب ساختار جمعیتی و قومیتی  نزدیک به همِ شهر دهدشت، باعث تزریق تفکر مهاجرت به مخیله ی فرد و افراد خانواده متمول می شود؛  چرا که این مهاجرت باعث کم رنگ شدن و در دراز مدت نوعی گسست ارتباط فامیلی و طایفه ای می گردد، هرچند که خوشبختانه این عامل سهم کمتری نسبت به علل اقتصادی دارد اما، نباید فراموش کرد ، متاسفانه  این فرهنگِ بد فرهنگ و بدشگون؛ روز به روز در حال فزونی گرفتن است.
و اگر راهکاری اندیشیده نشود در ٱینده ی نزدیک به چالشی همه گیر در منطقه مبدل خواهد شد. نگارنده در این مقوله به اراٸه ی راهکار عینی نمی پردازد چرا که معتقد است؛ “شناخت مسٸله در وهله ی اول، عملا یعنی حل مسٸله” و در اینجا فقط به یک پیشنهاد کلی بسنده می کنم و ٱن هم اینکه ؛
به جای مجادلات سیاسی نفسگیر و فرسایشی: ((دهدشت را از بن بست خارج کنید))

سید ابراهیم رشیدی فرد