پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: وزارت علوم هنوز هم در دومینوی مخالفت نمایندگان مجلس گیر کرده است. تصمیم نهایی مجلس در روز سه شنبه تکلیف این دومینو را هم روشن می کند. یا تیر آخر مجلس به وزارت علوم می خورد یا آنکه به اعتقاد برخی نمایندگان مجلس، این بار مجلس«نگاه سیاسی» به مجموعه وزارت علوم را کنار می گذارد. نحوه رفتارهای نمایندگان مجلس آنقدر تغییر یافته است که صدای خود مجلسی ها را هم درآورده است. یکی از این نماینده ها علی مطهری است. نماینده یی که به همان سبک و سیاق همیشگی خودش منتقد شرایطی است که بخشی از نمایندگان مجلس برای مجموعه دولت پدید آورده اند. این بار هم مطهری نه تعصبی به صندلی دارد که بر روی آن نشسته است و نه نگاه جناحی به اقدامات هم طیفانش که این روزها به شکل جدیدی بروز داده می شود.

او در گفت وگو با «اعتماد» از رفتارهای این روزها و ماه های گذشته همکارانش در مجلس شورای اسلامی انتقاد می کند؛ رفتارهایی که از نگاه او با «بهانه جویی» و نگاه «سیاسی» صورت می گیرد تا شرایط بر دولت سخت شود. مطهری نگران است. نگران قرار گرفتن مجلس در مقابل مردم آن هم با ادامه این رفتارها. از نمایندگان سوال می کند که اگر چنین رفتارهایی از سوی یک مجلس اصلاح طلب با یک دولت اصولگرا صورت می گرفت آن را قبول داشتند یا خیر؟ مطهری از تغییر روش ها هم انتقاد دارد. روشی که او می گوید برخلاف آن چیزی شده است که در قانون اساسی پیش بینی شده است.

می گوید ظاهرا شرایط آنقدر وارونه شده است که مجلس باید وزیر معرفی کند و دولت قبول کند. علی مطهری اما برای دولت هم توصیه هایی دارد. به رییس جمهور توصیه می کند که در مقابل اصرارهای مجلسی ها برای تغییر گزینه پیشنهادی اش مقاومت کند. توصیه می کند که پشت «دانش آشتیانی» بایستد و اجازه ندهد که با چنین بهانه جویی هایی او رد صلاحیت شود. متن گفت وگوی مطهری با «اعتماد» را در ادامه می خوانید:

در مورد گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت علوم انتقادهای گسترده یی از سوی بخشی از نمایندگان مجلس صورت گرفته است. برداشت شما از این دست مخالفت هایی که با آقای دانش آشتیانی صورت می گیرد، چیست؟ فکر می کنید این شرایط چقدر به متزلزل شدن شرایط تعاملی مجلس و دولت آسیب وارد کند؟

به نظر من مجلس باید نگاه سیاسی خودش را کنار بگذارد و به صلاحیت علمی و مدیریتی وزیر پیشنهادی توجه کند. اتفاقاتی که در جلسات استیضاح آقای فرجی دانا و رای اعتماد به آقای نیلی افتاد اتفاقات خوبی نبود و در اثر آن دو فرد انقلابی، متعهد و نخبه آسیب دیدند. زبان حال مجلس در شرایط کنونی این است که وزیر را «مجلس» پیشنهاد کند و دولت آن فرد را بپذیرد، یعنی درست عکس آنچه که قانون در مورد روند معرفی وزرا معین کرده که دولت باید گزینه را پیشنهاد کند و مجلس بپذیرد یا نپذیرد. بهانه جویی های گذشته تحت عنوان فتنه ٨٨ یا حوادث سال ٧٨ هم پذیرفته نیست و باید کنار گذاشته شود. روند چند ماه اخیر درباره وزارت علوم به روابط دولت و مجلس و به دانشگاه ها و پیشرفت علمی کشور آسیب زده است که طراحان آن که در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هستند باید به این روند پایان دهند.

استنباط کلی شما از نگرانی ها و انتقاداتی که مجلس در مورد وزارت علوم دارد، چیست؟

اظهار نگرانی ها از وضع دانشگاه ها بیشتر بهانه گیری است تا واقعیت. عده یی از باز شدن فضای آزادی بیان در دانشگاه ها و از بین رفتن فضای امنیتی در دانشگاه ها می ترسند. ولی دانشگاه ها در یک سال و نیم گذشته نشاط علمی و سیاسی خوبی پیدا کرده اند و جای نگرانی در این مورد نیست. اتفاقا همین اظهار نگرانی ها می تواند موجب تحریک دانشگاه ها شود. فقط می توان برخی نگرانی های فرهنگی را قابل توجه دانست که آن هم قابل رفع است. در مجموع، گروکشی سیاسی و هواهای نفسانی در کار است تا اصلاح مملکت و حق و عدالت. در واقع عده یی در مجلس می گویند آن کسی که ما می گوییم باید وزیر شود و دانشگاه ها باید در اختیار ما باشد. اینها خیال کرده اند آقای جلیلی در سال ٩٢ پیروز شده است. باید بپذیریم که مردم به گفتمان دیگری رأی دادند. اگر یک مجلس اصلاح طلب با یک دولت اصولگرا این رفتار را داشته باشد آیا آنها می پسندند؟

در مورد ادامه این شرایط چه نظری دارید؟ فکر می کنید اگر جدیدترین گزینه معرفی شده هم از طرف مجلس قبول نشود چه تبعاتی خواهد داشت؟

مجلس نباید بازیچه برخی محافل خارج از مجلس قرار گیرد بلکه باید استقلال خودش را حفظ کند. اینکه دستگاه های اطلاعاتی مدارکی را که بعضی طبقه بندی شده است در اختیار برخی نمایندگان قرار می دهند تا رأی مجلس را هدایت کنند، کار درستی نیست. وقتی از وزارت اطلاعات استعلام می شود، دیگر نیازی به این کارها نیست. ادامه این وضعیت به ضرر مجلس است چرا که در مقابل مردم و به ویژه دانشگاهیان قرار می گیرد. دلایل استیضاح و عدم رای اعتماد مجلس در دو مورد قبلی سست بود و برای اکثر مردم قابل قبول نیست. اینکه ما به هر بهانه یی این افراد را «فتنه گر» بنامیم نوعی تقویت کردن جریان فتنه است. چرا که مردم با خود می گویند این افراد نخبه یی که قبلا با نهادهای انقلابی مثل سپاه پاسداران همکاری داشته اند «فتنه گر» نامیده می شوند پس معلوم می شود که فتنه آنچنان هم مردود نیست.

در شرایط کنونی خبرهایی می آید که مجلس در تلاش است تا دولت را برای پس گرفتن نامه معرفی دانش آشتیانی متقاعد کند. برداشت تان از این تلاش ها چیست؟ فکر می کنید چرا شکل مخالفت مجلس با گزینه های پیشنهادی دولت برای وزارتخانه ها تا این اندازه دچار تغییر شده است؟ به بیان دیگر فکر نمی کنید که این موضوع زیر سوال بردن اختیارات یک رییس جمهور است که بر اساس قانون اختیار دارد همکارانش را خود انتخاب کند؟

من نمی دانم که چه پیشنهادی به رییس جمهور در مورد وزیر پیشنهادی علوم شده است اما به هر حال رییس جمهور نباید این گونه پیشنهادات را بپذیرد و باید بر اصول خودش پایدار باشد. اگر رییس جمهور معتقد است که فرد معرفی شده اصلح است باید محکم بایستد و در مقابل تبلیغات و فضاسازی هایی که صورت می گیرد، مقاومت کند. البته من معتقدم که حضور وزیر پیشنهادی در جلسات کمیسیون ها و فراکسیون ها می تواند بسیاری از ابهامات و تبلیغات منفی را رفع و خنثی کند.

با توجه به اینکه علت مخالفت نمایندگان با وزرای پیشنهادی در گذشته اصولا مسائل حاشیه یی سیاسی بوده است فکر می کنید که چقدر حضور وزیر در کمیسیون ها و فراکسیون ها بتواند به وزیر برای گرفتن رای اعتماد کمک کند؟

به طور کلی برخورد رو در رو تاثیر زیادی دارد. من نسبت به این موضوع خوش بین هستم چون ظاهرا هیچ نظر منفی در مورد آقای دانش آشتیانی در پاسخ به استعلامات اعلام نشده است و بنابراین دلیلی ندارد که ما مته به خشخاش بگذاریم. اگر آقای دانش آشتیانی در جایی نظری داشته است نباید آن را «فتنه گری» بنامیم. بسیاری از این موارد در جهت اصلاح امور بوده است. ممکن است کسی نسبت به موضوعی انتقادی داشته و این انتقاد خود را با نگارش نامه یا به هر شکل دیگری ابراز کرده باشد. چنین چیزی یک نقطه مثبت برای آن فرد است که نسبت به ناهنجاری ها بی تفاوت نبوده است. نباید این کار را به معنی مخالفت با نظام جلوه بدهیم. نباید این گونه باشد که بی تحرکی و بدون موضع بودن را مثبت بدانیم و انتقاد و اظهارنظر را بهانه یی برای ردصلاحیت یک فرد مدیر و نخبه برای وزارت قرار دهیم. این رویه افراد را چاپلوس و متملق بار می آورد.