پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

مطالعه‌ی جدیدی نشان می‌دهد چرا قدرت انتقال ویروس عامل کووید ۱۹ یعنی SARS-CoV-2 بسیار بیشتر از قدرت انتقال ویروس کرونای عامل سارس است.

کووید ۱۹ بیشتر از خویشاوندش یعنی سارس، موجب بیماری شده است؛  درحالی‌که هر دو به‌وسیله‌ی ویروس‌های کرونای مشابهی ایجاد می‌شوند.

مطالعه‌ی جدیدی دلیلی ارائه می‌دهد که چرا ویروس عامل کووید ۱۹ یعنی SARS-CoV-2 بسیار بیشتر از ویروس عامل سارس یعنی SARS-CoV-1، قدرت انتقال دارد. پژوهشگران این مطالعه که در لایو ساینس گزارش شده است، روی پروتئین اسپایک تمرکز کردند که به ویروس‌های کرونا اجازه می‌دهد به سلول‌های انسانی متصل و وارد آن‌ها شوند.

قبل از اتصال ویروس‌های کرونا به سلول‌های انسانی، پروتئین اسپایک ویروس از حالت غیرفعال به حالت فعال تبدیل می‌شود. شبیه‌سازی‌های مولکولی این دو ویروس کرونا نشان می‌دهد که SARS-CoV-2 راحت‌تر می‌تواند در حالت فعال بماند و این موقعیت را حفظ کند؛ درحالی‌که SARS-CoV-1 به‌سرعت میان این دو حالت تغییر و زمان کمتری برای اتصال به سلول‌ها پیدا می‌کند. محمود مرادی، نویسنده‌ی ارشد این مطالعه از دانشگاه آرکانزاس، در بیانیه‌ای گفت:

در این شبیه‌سازی‌ها کشف کردیم که SARS-CoV-1 و SARS-CoV-2 روش‌های کاملا متفاوتی برای تغییر شکل دارند و در مقیاس‌های زمانی متفاوتی عمل می‌کنند. ویروس SARS-CoV-1 سریع‌تر تغییر وضعیت می‌دهد، فعال شدن و غیرفعال شدن آن با سرعت بیشتری انجام می‌شود که به آن فرصت زیادی برای اتصال به سلول انسانی نمی‌دهد؛ زیرا چندان پایدار نیست. از طرف دیگر SARS-CoV-2 پایدار و آماده برای حمله است.

 _{SARS-CoV-2 نسبت ‌به SARS-CoV-1 در موقعیت فعال پایداری بیشتری دارد؛ اما ویروس SARS-CoV-1 به‌سرعت بین حالت‌های فعال و غیرفعال تغییر پیدا می‌کند.}

طی یک سال پس از ظهور SARS-CoV-2، این ویروس بیش از ۱۱۲ میلیون نفر را در سراسر جهان آلوده کرده و همچنان در حال انتشار است. در مقابل، سارس طی شیوعی در سال ۲۰۰۳ موجب کمتر از ۸ هزار بیماری شد؛ اما قبل از گسترش بیشتر مهار شد و آخرین موارد آن به سال ۲۰۰۴ بازمی‌گردد.

بسیاری از مطالعات روی اتصال پروتئین اسپایک به سلول‌های انسانی تمرکز کرده‌اند؛ اما مطالعات نسبتا کمی به انتقال حالت اسپایک بین وضعیت‌‌های فعال و غیرفعال پرداخته‌اند. پژوهشگران در مقاله‌ی خود که روی پایگاه داده پیش‌چاپ bioRxiv ارسال شده است، نوشتند:

براساس نتایج مطالعه‌ی جدید، فرض می‌کنیم گرایش بیشتر پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 برای ماندن در حالت فعال، در قدرت انتقال بالاتر SARS-CoV-2 در مقایسه ‌با SARS-CoV-1 نقش دارد.

براساس یافته‌ها، منطقه‌ای روی نوک پروتئین اسپایک که با عنوان دامنه N ترمینال (NTD) شناخته می‌شود، به تثبیت پروتئین اسپایک کمک می‌کند. دامنه N ترمینال چندان مورد توجه پژوهشگران قرار نگرفته است؛ زیرا مستقیما به سلول‌های انسانی متصل نمی‌شود. اما به‌ گفته‌ی پژوهشگران، به ‌نظر می‌رسد که NTD در انتقال پروتئین اسپایک از حالت غیرفعال به حالت فعال نقش دارد و بنابراین، جهش در این ناحیه می‌تواند روی قابلیت انتقال ویروس اثر داشته باشد.

نتایج مطالعه‌ی جدید ممکن است پیامدهایی برای درمان‌های آینده‌ی کووید ۱۹ داشته باشد. مرادی در این بیانیه گفت:

می‌توانیم داروهایی طراحی کنیم که دینامیک پروتئین اسپایک را تغییر بدهند و موجب شوند که حالت غیرفعال ویروس ثبات بیشتری داشته باشد و از این طریق باعث غیرفعال‌ شدن SARS-CoV-2 شویم. این استراتژی هنوز به کار گرفته نشده است