پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

…

به گزارش راه ملت از یاسوج، هر فردی برای امرار معاش خود و خانواده بدون شک باید شغل و حرفه ای را برگزیند بعضی از آدم ها از همان ابتدا عاشقانه به کار و فعالیت مشغول هستند و برخی تنها از روی جبر شغل خود را انتخاب و ادامه می دهند.

اما در این میان حرفه خبرنگاری وادی است که عاشقی اصل اساسی آن است و اگر عاشق نباشید بعد از چند روز خسته و درمانده آن را رها کرده و عطایش را به لقایش می بخشید.

البته برای خبرنگار ماندن باید همچون کره زمین چند لایه بود و مانند کوه مقاوم تا شاید در برابر صاحبان قدرت بتوان بخشی از مشکلات و دردهای جامعه را مطالبه کرد.

خبرنگاری یعنی همیشه آنلاین و بیدار بودن و از مدیرکل بحران گوش به زنگ تر تا مبادا سوژه ای از دست برود یا خبری بر روی زمین بماند.

تایم کاری نامشخص است و وقت استراحت لبخند رضایت از گزارشی که نتیجه می دهد‌.

اما امان از سختی کار زمانی که دربه در به دنبال مصاحبه با مسئولی هستید و باید گزارش را برای خروجی چاپ فردا آماده کنید و مدیری که تنها هنرش فرار از دست خبرنگار است؛ بازی قایم موشکی که بازنده آن مردم اند.

گاهی تلفن هایی که هرگز جواب داده نمی شوند و هزاران سوال بی پاسخ تنها سهم خبرنگاران است.

مسئولانی که می خواهند شما وعده بهشت دهید در حال که دستانتان از تکه نانی خالی است.

عرصه خبر و اطلاع رسانی همچون میدان جنگی می ماند که اصحاب رسانه در خط مقدم وظیفه بس سنگینی بردوش دارند که هرکسی تاب و توان ایستادگی را ندارد.

خبرنگاری همچون تیغ دولبه ای است که هم می تواند سازنده یک تمدن و جامعه باشد و هم ویرانگر اخلاق و زندگی؛

جادوی قلم ها گاهی موج جمعیت را به سوی پیشرفت و آبادانی سوق می دهد و گاهی به طمع متاع ناچیز اربابان قدرت هم چون غرب بر گرده مردم سنگینی می کند.

اینها تنها بخشی از دومینوی کار رسانه ای است و بخش هیجان انگیز این تراژدی نداشتن امنیت شغلی در این دنیای پر از آشوب و جنگ است.

صبح ها با پای خود سالم از خانه بیرون می روند و برگشتشان با خدا است یکبار مسئولی برگه های آن ها را پاره می کند دیگری دوربین شان را می شکند و این مدافعان حقوق ملت دستشان تنها به سوی خدا بند است.

این است حکایت مطالبه گری که خود بدون حامی باید ذره فولادی باشد در مقابل هجمه های فرهنگی، توطئه دشمنان، زمین خواران، رانت خواران، آقازاده ها، مدیران بی کفایت، مفسدان اقتصادی و الی ماشاالله؛

از هرچه بگذریم سخن دوست خوش تر است از قدیم الایام می گفتند لاک پشت و خانه به دوشی قصه پر غصه خبرنگاران نیز بی شباهت به این خزنده سخت پوست نیست؛ این قشر از جامعه نیز به خاطر درآمد کم و هزینه بالای زندگی همیشه آواره این خانه و آن محله اند.

نداشتن بیمه نیز مزید بر علت شده تا کلکسیون دردهای خبرنگاران تکمیل شود.

در هر جای این کشور برای رفع مشکلات اقشار مختلف تعاونی و صنفی تشکیل می شود تا همه هم صدا برای مشکلات گام بردارند اما خلاهای قانونی در زمینه مشکلات صنفی خبرنگاران اینجا هم دست روزنامه نگاران و اصحاب رسانه را بسته است.

با همه این مصائب هنوز هستند قلم به دستانی که برای اصلاح امور و عمرانی و آبادانی میهن هرگز تسلیم نمی شوند و به مشکلات نه می گویند.

این بار نیز همچون گذشته مردم بهترین قاضی هستند و سریال پرفراز و نشیب زندگی یک خبرنگار را در اذهان خود به تصویر می کشند و به قضاوت می نشینند که آیا با این حقوق ها و دستمزدهای زیر خط فقری و قانون کار، نداشتن بیمه و نبود امنیت شغلی رمقی برای مطالبه گری این قوم به ظاهر تافته جدا بافته و در واقع آسیب پذیر باقی می ماند؟!!!

راستی یادم رفت کسانی که مدعی قدم زدن در وادی اندیشه هستند باید زمانی را به مطالعه و سیر در دنیای علم و دانایی سپری کنند اما امان از جیب های خالی، نبود وقت و کله هایی که بوی قورمه سبزی می دهند.

اینجا جای یک وزارت خانه خالی است پدر یا مادری که فرزند خوانده هم نخواست؛

به راستی وزارت فرهنگ و ارشاد عجب آزادی به خبرنگاران عطا کرده و آنها را برای فراگیری مشق زندگی در جامعه رها کرده است و حتی آنها را برای دریافت یک بن خرید کتاب نیز قابل ندانست.

به امید روزی که ماهم پدردار شویم.

گزارش: سیده زهرا موسوی