پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

راه ملت:

آمیلا حبیب‌پور
مدت کوتاهی است که عبارت «کهگیلویه بزرگ» بر سرزبان‌ها ـ به ویژه اهل رسانه ـ افتاده و به دفعات مسئولان منطقه‌ّای نیز از آن در نطقه‌هایشان استفاده می‌کنند. نگارنده نیز تاکنون در علت بکارگیری چنین ترکیب اضافی، مردد بوده است. تا آنجا که گزارشات تاریخی نشان می‌دهد، واژه «بزرگ» برای منطقه لرنشینِ تحت حاکمیت شخصی به نام «بدر» اطلاق شده است و از این جهت که بدر برادر «بزرگ» منصور – حاکم دیگر این منطقه – بوده است چنین وجهی به کلمه «لر» متصف شده است و مطابق با اسناد تاریخی در این دوران، منطقه «لر بزرگ» تقریبا شامل مناطق امروزی از استان‌های کهگلیویه وبویراحمد و چهارمال بختیاری بوده است. در مقابل نیز، عبارت «لرکوچک» برای حکمرانی بردار کوچک ـ یعنی منصورـ بر نواحی لرنشین دیگر، از جمله لرستان امروزی نام‌گذاری شده است اما به صورت رسمی اولین بار، ابوطاهر، فرمانده اتابک مظفرالدین سنقر، ‌ عبارت «اتابکان لر بزرگ» را به عنوان قلمرو تحت حاکمیت خود به کارگرفت، منطقه‌ای که امروزه شامل بخش‌های عمده استان کهگلیویه وبویراحمد و چهارمحال و بختیاری است، عمر حکومت ابوطاهر نیز در اوایل قرن نهم هجری پایان یافت و اصطلاحات مزبور نیز رونق خود را از دست دادند. به هر حال با توجه به مختصر مطالب تاریخی پیش‌گفته، بکارگیری واژه «بزرگ» برای منطقه «کهگیلویه» نمی‌تواند نماینده کاربرد کلمه مزبور در ادوار تاریخی این منطقه باشد. از سوی دیگر، اگر عبارت «بزرگ» در مقابل «کوچک» و از جهت جغرافیایی به کار گرفته شود، از این جهت که هم‌اکنون شهرستان «کهگیلویه» به نسبت سایر شهرستان‌های استان، بزرگ‌ترین نیست، استعمال آن قابل پذیرش نخواهد بود. لذا به نظر می‌رسد که استعمال فراز «کهگیلویه بزرگ» بدون دقت و تیزهوشی تاریخی تنها از جهت تبیین هویتی رسانه‌ای و تبلیغاتی جدید شایع شده است. به هرحال همانگونه که فراموشی هویت واقعی، امری نامناسب است ایجاد هویتی کاذب نیز ناصواب خواهد بود. متاسفانه هر دو رویکرد، در چند سال اخیر در میان برخی از افراد استان کهگیلویه و بویراحمد دیده شده است. سهل‌اندیشانی که عامل توسعه‌نیافتگی استان را در طولانی بودن اسم و یا دشواری تلفظ آن می‌دیدند و خواستار جعل هویتی دیگر و عمدتاً جغرافیایی بودند و یا رویکرد اخیری که به دنبال جعل واژه «بزرگ» به عنوان پسوند کهگیلویه است. هر دو دیدگاه از نوعی ازخودبیگانگی فرهنگی رنج می‌برد و شاید توسعه و جلوه‌گری را در تعیین اسامی جدید و‌گاه بی‌مسما می‌داند، غافل از اینکه عامل توسعه و پیشرفت در گرو توسعه نیروی انسانی، ‌ تلاش و همت همراه با حفظ و تقویت پشتوانه‌ و هویت فرهنگی ـ مذهبی، مبتنی بر تاریخ بومی است. عبارت «کهگیلویه و بویراحمد» هویتی تاریخی و فرهنگی را در عقبه خود دارد که بر قدمت و کهن بودن فرهنگ این مرزبوم، رشادت‌ها، سلحشوری، صداقت و پاکی مردمان شیعه‌مذهبش دلالت می‌کند. این در حالی است که «کهگیلویه بزرگ» و یا «استان زاگرس» و «استان دنا»، تنهای بر یک هویت جغرافیایی و مکانی تأکید می‌کند و عامل گسست نسل‌های آینده با هویت تاریخی و فرهنگی واقعی این منطقه است و به نظر، بهانه‌ای برای توجیه کم‌کاری در توسعه و پیشرفت استان، برای عده‌ای خواهد بود.