پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

راه ملت: به گزارش راه ملت؛ سردار شهید عبدالله نجفی، نخستین فرمانده گردان شهید استان کهگیلویه و بویراحمد، شهریور ۱۳۴۲ در روستای بیدشاهی از توابع شهرستان بویراحمد به دنیا آمد.

از آنجا که در شب عاشورای حسینی متولد شد، به یاد عاشورای حسینی، نام عبدالله را برایش انتخاب کردند.

آن سردار شهید والامقام که تا دورۀ راهنمایی در کلاس درس حاضر شد، ترک تحصیل کرد و در مکتب حسینی، درس ایثار و شهادت آموخت.

در تظاهرات آغاز انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ حضور فعال داشت و در سال ۱۳۵۸ با تشکیل سپاه پاسداران، به آن نهاد انقلابی پیوست و در پاوه، به یاری شهید چمران شتافت.

سال ۱۳۶۰، به توصیه شهید میثمی با برپایی مراسم ساده ای با مهریه یک جلد کلام الله مجید به نیت پاکی و روشنی آغاز زندگی و قرائت خطبه عقد از سوی خود شهید میثمی ازدواج کرد.

بعد از تأهل، با گذشت چند روز دوباره تصمیم به رفتن گرفت و با خانواده و نوعروسش وداع کرد و رفت.

شهید جاویدالاثر عبدالله نجفی، در مرحلۀ دوم عملیات بیت المقدس، ۱۸/ ۲/ ۱۳۶۱ در مقام فرمانده گردانی، گردان امام هادی (ع) از تیپ امام حسین(ع) اصفهان به شهادت رسید.

آن فرمانده دلاور که سر لشکر محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره وی گفته است:« ما فرمانده گردانی می خواهیم که همچون شهید نجفی آر پی جی به دست جلوی گردان حرکت کند».

چگونگی شهادتش در خاطرات فتاح محمدی تحت عنوان« فتاح»، اینگونه آمده است:« عراقی ها منتظر تسلیم شدن ما بودند. ناگهان عبدالله نجفی دو نارنجک را که تنها دارایی اش بود، از ضامن خارج کرد و با صدای الله اکبر از جایش بلند شد تا آنها را به سمت تانک های عراقی پرتاب کند. اما گلوله های دشمن زودتر به عبدالله اصابت کردند. وقتی به زمین می افتاد، دست هایش را زیر شکم خود برد تا انفجار نارنجک ها به بقیه آسیب نرساند. نارنجک ها بدنش را متلاشی کردند»؛

بنابراین، پیکر مطهر وی دیگر به وطن بازنگشت.

شاعر خوب هم استانی، حاج فریدون داوری دربارۀ آن شهید والامقام سروده است:

ای نجفی مرد خوش عنوان ایل اولین فرمانده ی گردان ایل
افتخار مردم استان ما جلوۀ آیینه ی ایمان ما
دیدگانت جلوه ی احسان ما در حریم دولت قرآن ما
می تپیدی در دل ایران ما مرد خوشرو، مرد خوش پیمان ما
اولین فرمانده ی مردان عشق گل نمودی در دل میدان عشق
در میان لهجه ی باران عشق نظم فرمان تو بود فرمان عشق
آن خویش و آن دل با آن عشق می تپیدی در دل یاران عشق
جان گذاشتی بر سر پیمان عشق خوش درخشیدی تو در پایان عشق