پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

به گزارش راه ملت؛ رقیه به تعبیر خودش از کودکی یک خیاط خودآموخته بود و در دنیای کودکی خود همواره تکه پارچه‌های خیاط‌خانه مادر را جمع‌آوری کرده و با وصله زدن طرح نوعی خلق می‌کرد و دوخت عروسک و لیلی مشق شب خیاطی رقیه بود.

۱۲ سال بیشتر نداشت که او را راهی خانه بخت کردند؛ این علاقه وی به کار هنری از کودکی او را رها نکرده بود و اکنون درد معیشت و کمک به همسر موجب شد که جرقه آغاز کارآفرینی در ذهن رقیه زده شود.

وی بدون هرگونه الگو به طراحی لباس محلی می‌پرداخت و با بافتن عروسک‌هایی با پوشش محلی آرزوهای خود را می‌بافت.

رقیه اصالتا ساکن روستای امامزاده نورالدین (ع) از توابع شهرستان کهگیلویه است که حال و بوی روستازادگی خود را حفظ کرده است و با یادآوری نوستالژی‌های دوران کودکی‌اش هنر خود را اعتلاء می‌بخشد.

وی در گفت‌و‌گو با خبرنگار راه ملت، می‌گوید: همواره فردی فعال بوده و در جستجوی یادگیری مهارت‌های مختلف بود و با الهام از طبیعت زادگاهم سعی در خلق آثار هنری جدید در حرفه‌ام را داشتم.

رقیه جنتی با بیان اینکه خانه‌داری و مهر مادری مانع از دنبال کردن رویای کودکی‌اش نشد، گفت: دارای ۳ فرزند هستم و همراه با یکی از فرزندانم اکنون کارگاه آموزش خیاطی راه‌اندازی کردیم و بیش از چندین بانوی بیکار و زنان بدسرپرست و بی‌سرپرست در کنار ما مشغول به فعالیت هستند.

رقیه در ادامه با بیان اینکه این بانوان پس از سختی‌های روزگار پناهگاه امنی نداشتند و همواره دل نگران آینده خود و فرزندان‌شان بودند، عنوان کرد: اکنون آن‌ها نه تنها در تامین معیشت خود مستقل شده‌اند بلکه برخی از خانواده‌های نیازمند اطراف خود را نیز مورد حمایت قرار می‌دهند.

رقیه از جمع‌آوری بلوط در کوه‌های زادگاهش تا دوختن مشک و پختن نان را تجربه کرده است و پشتکارش را پادزهر ناامیدی و شکست‌های در مسیرش می‌داند تا شاید روزی رویای کودکی‌اش تعبیر می‌شد و او اکنون و با گذشت ۳۳ سال موفق شد.

به گفته این بانوی کارآفرین تاکنون حتی یک ریال تسهیلات دریافت نکرده است و با دستان خالی و یک تنه در این مسیر گام برداشته است.

رویای رقیه به اینجا ختم نمی‌شود و پس از سال‌ها تلاش اکنون زمینی را خریداری کرده تا طرح بکر گردشگری و تولیدی خود را در آن راه‌اندازی کند.

او برای ادامه مسیرش اکنون نیازمند یاری مسوولان است و می‌گوید: در صورت حمایت شهرداری، استانداری و میراث فرهنگی می‌تواند کارگاه‌ خود را گسترش داده و زمینه اشتغال جمع بیشتری از بانوان هم‌استانی را فراهم آورد.

رقیه دلش می‌خواهد هنردست زنان دیارش به فراموشی سپرده نشود و دوست‌دارد که فقر از زادگاهش رخت ببندد و هیچ زنی بی‌پناه نباشد‌.

به قلم: سیده‌ زهرا موسوی اصل