پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

راه ملت؛ سید عمادالدین کاظمی:

شهر دهدشت به دلیل ضعف مدیران و مسؤلان شهرها و ناکارآمدی نیروی های ساماندهی شده و غیر متخصص به لحاظ بصری و خوانایی، در جهت عملکردهای نامناسب چهره نامطلوبی به سیمای شهرها بخشیده است.
دهدشت شهری است که زیبایی شهری ندارد. امروزه هنر مبلمان شهری، هنر شکل دادن به شهرهاست. هنری پویا و آرمان گرا اما نامفهوم.

به طور کلی در یک دیدگاه کلان ما همه روزه شاهد شهرهای عینیتی هستیم تا ذهنیتی، شهرهای با سیمای زشت و ناهنجار که آشفتگی های بصری را به ارمغان می آورند.

به نظر من شهر دهدشت به دلیل ضعف مدیران و مسؤلان شهری و ناکارآمدی نیروی های ساماندهی شده و غیر متخصص به لحاظ بصری و خوانایی، در جهت عملکردهای نامناسب چهره نامطلوبی به سیمای شهرها بخشیده است. لذا پراکنش فضایی عناصر شهری در شهر دهدشت برخلاف شهرهای همجوار عمدتاً کم و گاه کاربرد نداشته و توجهی به این مساله نشده است.

اصولا اندک کارهای انجام شده به صورت سمفونی های نامنظم، علایق و سلیقه های شخصی نصب و اجرا شده اند و هیچ گونه توجهی به ملاحظات و استاندارد های اثاثه های شهری اعم از (اقلیم، رنگ، هویت، خوانایی …. ) نشده است.

به طور کلی در یک جمع بندی کلی این گونه می توان بیان نمود: به رغم آنچه در بحث سیمای شهر، پیرامون مبلمان شهری شهر دهدشت صحبت شده است، متأسفانه متولیان شهر دهدشت چندان رغبت به بازترمیم این سیمای آشفته نداشته اند و به لحاظ تحقق بخشی شاید بتوان از صد درصد تنها به ۲۰ درصد آشفتگی ها رسیدگی شده است.

در پاسخ به این پرسش که چرا سیمای ظاهری و فضای شهری موفق در شهر دهدشت مشاهده نمی گردد، چند دیدگاه متمایز وجود دارد:

۱- نبود یک برنامه ریزی منظم و راهبردی جهت توسعه و ساماندهی سیمای شهر دهدشت.

۲- عدم به کارگیری کارشناسان شهری( نه کارشناس عمران، نقشه برداری، معماری) بلکه متخصصانی در زمینه هایی چون( شهرسازی- برنامه ریزی شهری- طراحی شهری و غیره در جهت تحقق بخشی و منظر سازی شهری)

۳- ضعف پیشینه مدیریتی در انتخاب شهردار و شورای شهر (عموماً شهردار و شورای انتخاب شده و بهنگام، در شهر دهدشت چندان آگاهی از مولفه های تأثیرگذار چون (کیفیت محیط شهری، شهرداری الکترونیکی، جهانی شدن و شهر، حکمروایی خوب شهری، شهر شهروندمدار، شهر شهروندگرا، احیا و ساماندهی بافت فرسوده، فضای شهری موفق، فضای مکث شهری، شهرسازی پایدار، نماهای شهری، نمادهای شهری، سیما و محتوا، جاذبه های بصری، هویت شهری و غیره ندارند.

۴- انجام و اعمال سلیقه های شخصی و بی برنامه برخی از مسئولان شهر دهدشت خصوصاً شهزداری در امور شهری چون نصب کوزه آب نما که اصولاً جنبه سرریز آب را داشته نه آبنما با مکان یابی بسیار زشت و نابجا، عدم ساماندهی مناسب میدان مرکزی شهر که چندان مناسب با هویت شهر نبوده.

۵-نبود یک نشانه و سمبل های شهری در زون مرکزی شهر در جهت احیا و چشم انداز شهری.

۶- بی توجهی شهرداری دهدشت در بازپیرایی شهر، وضوح و خوانایی، هویت بخشی و چهره آرایی آن.

۷- احساس نشدن و بی میلی شهروندان در نبود فضاهای مکث و خاطره های جمعی و دستیابی به یک شهر زنده و پویا.

۸- نادیده انگاشتن مسئولان شهری دهدشت، در کیفیت محیط، چهره، سیما، شکل.

۹- نبود و به کارگیری نشدن مناظر خیابانی و مناظر عینی(هنرهای خیابانی) در شکل گیری شهر.

۱۰- نبود شهرسازی کلاسیک و نادیده انگاشتن و بی میلی مسئولان به چالش ها و بحران های شهری در وضع موجود.
سایر موارد جزئی به قرار زیر است

– نبود یک سیستم منظم و کارآمد در پویایی شهر.

– به کارگیری نشدن برخی از عناصر شهری و مبلمان شهری در سطح شهر (همچون گلدان و گلجا، تلویزیون های شهری، شبکه پای درخت، جایگاه دوچرخه، آکواریوم در شهر، تابلوی اعلانات شهری، نقشه های شهری، بیلبوردهای متنوع، آبنمای موزیکال، نورپردازی ضعیف و غیره …

– به کارگیری نشدن ملاحظات و استانداردها در طراحی و جانمایی برخی از عناصر در سطح شهر (مثل نیمکت ها) عموماً نیمکت هایی که در سطح شهر دهدشت وجود دارند از مکان یابی مناسبی برخوردار نبوده و مناسب با اقلیم منطقه نیستند. همچنین ظروف زباله که عموماً با گنجایش کم و مکانیابی و تعداد کم جانمایی شده اند.

– نبود پل های عابر پیاده که خود میتواند زیبایی خاصی به چهره شهر میدهد.

– استفاده نکردن از تیرک ها و نرده های مناسب جهت جداسازی سواره رو و پیاده

– به کارگیری نکردن از کف پوش هایی از جنس و نوع متناسب با اقلیم منطقه و متناسب برای هر دو شخصیت انسان سالم و معلول (عمومآً کف پوشهای شهر دهدشت از جنس موزائیک می باشد.)

– استفاده نکردن از چراغ های پایه کوتاه حدود ۱متر در وسط بلوارها و فضای سبز.

– استفاده نکردن از چراغ های پایه بلند حدود ۳ متر در مقیاس استاندارد در پیاده روها جهت زیباسازی شهری.

– نبود فضای سبز منظم و کمی بوستان های شهری در سطح شهر.

– نبود یک پارکینگ طبقاتی جهت ساماندهی و بهبود وضع ترافیک شهر.

– نادیده انگاشتن، بی توجهی مسئولان شهری، در ساماندهی مبادی ورودی شهر اعم از (ورودی از چرام، ورودی از بهبهان و ورودی از طولیان)

متأسفانه شهر دهدشت شاید یکی ازاولین نقطه گردشگری استان باشد که پذیرای مسافران بوده اما به خاطر گنجایش و ظرفیت پذیری کم شهر و نبود توسعه فیزیکی مناسب در سطح شهر ما شاهد از دست دادن این سرمایه عظیم و رفتن این گردشگران به شهرهای اطراف هستیم.

شاید یکی از مهم ترین دلایل برای این کار نبود جاذبه های بصری مطلوب، سیمای ناهمگون، آشفتگی بصری سرسام آور در سطح شهر است.

–  احیا نکردن، ساماندهی و مرمت نشدن بافت فرسوده از زون مرکزی شهر.

– تنوع نداشتن در خلاقیت فضای شهری از سوی متولیان و بازنگری در سیمای شهر.

امید است مسئولان کشوری و استانی و شهری خصوصا شهرداری دهدشت تدابیری برای سیمای آفت زده شهر دهدشت بیندیشند تا معمای منظر شهری عبوس و درهم دهدشت، به یک انسجام و هماهنگی بصری مطلوب برسد. به امید روزهای بهتر.