پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

راه ملت: شهریار جمالی:

ما جوانان٬ هرروز که سپری می شود٬ تجربه هایمان بالاتر می رود. هر چند طول عمر آدمی آنقدر محدود است که نمی شود همه چیز را تجربه کرد و استفاده از تجارب  دیگران گاها فرد را پخته تر می کند٬ اما بعضی مسائل هستند که باید آنها را لمس کرد٬ معتقدم استثناهایی وجود دارد که حتما باید آنها را تجربه کرد.

کهگیلویه شهرستانی است توسعه نیافته٬ منتهی این توسعه نیافتگی فقط در عمران و آبادی نیست٬ در جاده و پتروشیمی نیست. کهگیلویه بیش از این ها از عدم توسعه ی اندیشه و تفکر رنج می برد.

واقعیت این است مادامی که اندیشه ها فرسوده و کهنه باشند و توسعه پیدا نکنند٬ رسیدن به توسعه ی اقتصادی ناممکن خواهد بود.

از دیدگاهی دیگر٬ ابهامی که پیش می آید این است که ٬ چه شده است افرادی  که تا دیروز ما جوانان را به صراط مستقیم هدایت و ارشاد می کردند و روزنه های امید را به ما نشان می دادند امروز خلاف صحبت هایشان عمل می کنند؟!

چه شده است این بزرگان مجددا همان راه تکراری را انتخاب می کنند و از واقعیاتِ پشت پرده فراری هستند؟

چه اتفاقی افتاده که دامنه ی امواج حقیقت  را سیگنال های دروغین سخنان ِسخنرانانِ پشت تریبون ها مخدوش می کنند؟

مطمئنا این تناقض میان گفتار و عمل ناشی از عدم توسعه ی اندیشه است٬ ناشی از  رو راست نبودن با «خود» است . ناشی از دایره های محدود و مرزهای بِتُنی  است که حائل بین تفکر٬ گفتار و عمل شده است.

لذا با قاطعیت میتوان گفت که شکاف عمیق میان اندیشه و عمل از همین عدم توسعه ی معنوی نشات میگیرد٬  نه عدم توسعه ی پل و قنات٬ نه عدم توسعه ی جاده و پتروشیمی.

اگر تفکرات توسعه پیدا کنند آنوقت است که آدمی هیچ وقت با تفکر و اندیشه ی خویش از باب  محافظه کاری مبتذل  حرف نمیزند و هیچ گاه سعی نخواهد کرد «خود» را فریب دهد٬ چرا که اندیشه ی هر فردی حقیقت حال اوست و جدایی از این حقیقت بسیار دشوار است.

نیست در عالم زهجران تلختر
هر چه خواهی کن و لکن این مکن

ممکن است هجران از پدر و مادر٬ فرزند یا معشوقه را تحمل کرد ولی جدایی از «خود » غیر ممکن است. اگر من به «خود»پایبند  نباشم٬ آنوقت است که همه چیز را از دست خواهم داد.

با این حال روشن است  اکثر ما مردم کهگیلویه خصوصا بزرگانی که تفکرشان شکل گرفته و تجربه و علم را در کنار هم دارند٬ با وجودی که می دانند راهشان اشتباه هست ولی خود را فریب می دهند.
متذکر میشوم وقتی خود را فریب دادیم و به «خود» ظلم کردیم٬ آنوقت رسیدن به توسعه یک توهم خواهد بود.

رسیدن به توسعه در  کهگیلویه با راه انداختن کاروان های طویل از اتومبیل ها و آدمها٬ شدنی نیست٬ آرامش اقتصادی و سیاسی با شلکیک برنو و قربانی حیوانات زبان بسته بدست نمی آید بلکه آرامش کهگیلویه در سکوت کتابخانه های و در کنج اتاق مطالعه خانه هایمان هست.

بدون شک تمثیل غار افلاطون امروز وضعیت کهگیلویه را نشان می دهد.
در پایان٬ به عنوان یک شهروند دهدشتی و یک جوان کهگیلویه ای بعید می دانم به این زودی ها و درجوانی شاهد توسعه ی کهگیلویه باشم.

شهریاری پر از اندوه ثریا هستم / شاید آخر سر پیری به نگارم برسم

‌