پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

.
بچه بودم واکثر هم سن وسالهام پسر ؛ طبعا منم بیشتر گرایش داشتم به بازیهای پسرونه ؛ تیپ پسرونه ؛ و حتی مدل موی پسرونه… شاید باورتون نشه که یک محل از دستم عاصی بودن چون توی محل پسری نبود از دست من کتک نخورده باشه! مادرم خیلی نگران بود با توجه به بافت سنتی شهر وداشتن خانواده ای مذهبی واینکه من به سن تکلیف نزدیک شده بودم دغدغه ی اصلی پدر ومادر شده بود تغییر رویه فکری من! یک روز که طبق معمول دوچرخه ی داداش یاسر رو بی اجازه ورداشته بودم خسته وکوفته از پدال زدنها و مسابقه دادنها با محله های اطراف سرظهر به خونه برگشتم مادرم همین که منو دید لبخندی زد وگفت به دختر خوبم بیا اینجا بشین کارت دارم و منم یک جورایی بوهایی برده بودم و با لبخندی تصنعی رفتم کنارش دستمو گرفت گفت دخترم میدونی با دامن خیلی خوشکلتری بشرطی که بزاری خرمن طلایی موهات بلندتر بشه؟ خواستم پاشم در برم که محکم اما مهربانانه توی چشمهام زل زد و من یک ترس بچگانه تمام وجودمو گرفت بعد از کلی صحبت قبول کردم دامن ساتن هفت رنگی که مادر خریده بود رو بپوشم خیلی رنگ زیبایی داشت به محض پوشیدن دویدم تو کوچه که همه دامن رنگین کمانی منو ببینن؛ توی کوچه پسر همسایه که تکواندو کار بود و از لجش من هم همون رشته رو برا ورزش انتخاب کرده بودم وقتی منو دید به شکل مسخره و غیرقابل کنترلی شروع کرد به بلند خندیدن من هم با عصبانیت دویدم طرفش از رو جوب خواستم بپرم یادم رفته بود دامن دخترانه ی خوشرنگی که پوشیده بودم و خیز برداشتن من همان و با دماغ و صورت نقش آسفالت شدن همان…
بعد از اون یاد گرفتم جواب مشت ؛ مشت نیست و جواب بی احترامی فقط کمی تامل و گاهی بخشیدن طرف…
همه خوبند ؛ مهربانند ؛ فقط گاهی یادشان میرود لباس ذهن و تنشان یکی نیست…
اعظم کاظمی