پایگاه خبری تحلیلی راه ملت
اولین و تنها رسانه کاملا دانشجویی استان کهگیلویه وبویراحمد

اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل

به گزارش راه ملت و به نقل از پیک ملت،دو تن از مبارزان عشایر ایل بهمئی به نام‌های «گودرز و بهزاد خون معروف به گو و بهزو» در سال ۱۳۱۶ پس از بمباران روستای پهنوک توسط رژیم طاغوت به روستاهای حومه دیشموک عزیمت کردند و به کوه‌های منطقه اسفندان پناه بردند.
این ۲ مبارز که پس از شناسایی توسط عوامل ارتش رضاشاه به قتل رسیده بودند اینک بعد از ۸۸ سال توسط مردم شهرستان بهمئی در زادگاه خود به خاک سپرده شدند.
بر اساس تحقیقات و نتایج به دست آمده در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی، ایل بهمئی در جنوب ایران (مناطق صیدون، باغملک و رامهرمز در خوزستان و کهگیلویه) قیامی گسترده علیه سیاست‌های رضاشاه پهلوی انجام دادند. این قیام در اعتراض به سیاست‌های تخته‌قاپو (اسکان اجباری عشایر)، خلع سلاح عشایر، و رفتار تحقیرآمیز حکومت با خوانین محلی شکل گرفت .
دو مبارز مشهور این قیام:
گودرز و بهزاد خون(معروف به گو و بهزو):
این دو برادر از طایفه علاءالدینی ایل بهمئی بودند که پس از بمباران روستای پهنوک توسط نیروهای رضاشاه، به کوه‌های اسفندان پناه بردند. آن‌ها پس از شناسایی توسط نیروهای نظامی، کشته شدند و پیکرشان پس از ۸۸ سال (در اردیبهشت ۱۴۰۴) با حضور گسترده مردم در زادگاهشان تشییع و به خاک سپرده شد .

خداکرم خان بهمئی (خان طلا)
او از خوانین مشهور ایل بهمئی بود که ابتدا به دلیل مقاومت در برابر سیاست‌های رضاشاه زندانی شد، اما با کمک یارانش (از جمله کای صفر از طایفه مهمدمیسا) از زندان بهبهان فرار کرد. پس از فرار، رهبری قیام را بر عهده گرفت و در نبردهای سنگین با نیروهای دولتی شرکت کرد. او سرانجام در سال ۱۳۱۶ در رامهرمز دستگیر و اعدام شد .
در وصف شجاعت او گفته می‌شود: «گلمحمد نَبَر نَبَر صندوق شایه مَر ایخوی چول بکنی صحرای علایه» (اشاره به نبردهای شبانه در صحرای علا) .

حضور مردم در تشییع
مراسم تشییع گودرز و بهزاد خون با استقبال گسترده مردم بهمئی و شخصیت‌های محلی برگزار شد. در این مراسم، بر نقش تاریخی ایل بهمئی در مبارزه با استبداد و همچنین مشارکت آنان در دفاع مقدس (با تقدیم ۶۵۰ شهید) تأکید شد .
– مردم بهمئی این قیام را نماد مقاومت در برابر ظلم می‌دانند و هر ساله با برگزاری مراسم‌های یادبود، از شهدای خود تجلیل می‌کنند .

در مراسم تشییع، امام جمعه موقت لیکک، این دو را نماد مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی خواند و تأکید کرد که تاریخ قیام ۱۳۱۶ باید زنده بماند .

در این مراسم که با حضور جمع کثیری از مردم برگزار شد امام‌جمعه موقت شهر لیکک گفت: این اجتماع عظیم به مناسبت گرامیداشت انتقال و خاک‌سپاری پیکر دو تن از مبارزان و حماسه‌سازان ایل بهمئی و در رأس طایفه علاءالدینی علیه رژیم و حکومت پهلوی مرحومان گودرز و بهزاد خون فرزندان مرحوم ولی خون برگزار شد.

موسوی‌منش جنگ با حکومت رضاخان را جنگ نابرابر دانست و خاطرنشان کرد: جنگی نابرابر را با ستون‌کشی و لشکرکشی به ممبی، صیدون و الله علیه مردم ستم‌دیده راه انداختند.
وی در ادامه سخنان خود به کشته‌شدگان زیاد در قیام سال ۱۳۱۶ اشاره کرد و افزود: قیام سال ۱۳۱۶ قصه‌ای بسیار طولانی دارد، بسیاری از مردان بزرگ این ایل کشته و اعدام و بسیاری از مردان این سرزمینی بی‌گناه به زندان انداخته شدند.
موسوی‌منش با تأکید بر زنده نگه‌داشتن قیام ۱۳۱۶ خطاب به مردم بهمئی گفت: برادران و خواهران، مردان ایل بزرگ بهمئی به بلندای کوه ماغر و منگشت، استقامت کردند و در برابر رژیم پهلوی آن‌قدر مبارزه کردند که ایلشان متلاشی شده، مردان نام‌آور کشته شده‌اند و تاریخ قیام ۱۳۱۶ باید زنده بماند.

بر اساس تحقیقات علل قیام مردم بهمئی در سال ۱۳۱۶
– اعتراض به سیاست‌های تخته‌قاپو و خلع سلاح عشایر .

مقاومت در برابر رفتار تحقیرآمیز حکومت با خوانین محلی (مانند حادثه توهین به خداکرم خان و مهدی خان دشمن‌زیاری در ملاء عام) .
مقابله با نفوذ انگلیسی‌ها در منطقه (مانند حمله به مهندسان انگلیسی شرکت نفت در مسجدسلیمان) .

قیام ۱۳۱۶ بهمئی با سرکوب خونین نیروهای رضاشاه پایان یافت، اما به نمادی از مقاومت عشایر جنوب ایران تبدیل شد.